پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- محمد مجد- گوشت، یکی از اجزای انواع مختلف غذاهاست که اتفاقا ما ایرانی‌ها هم علاقه زیادی به طعم آن داریم.

اما نباید هر نوع گوشتی را بخوریم. دین ما تکلیف این ماده خوراکی را مشخص کرده و گوشت‌ برخی از حیوانات را حرام و برخی را حلال دانسته است. خیلی‌ها مثلا فکر می‌کنند که گوشت خرگوش حلال و یا در نهایت مکروه است، درحالی‌که گوشت این حیوان جزو گوشت‌های حرام به‌حساب می‌آید. در ضمن غیر از نوع حیوانات، شرایط ذبح، صید و شکار آنها هم در حلال و حرام بودن آنها تأثیر دارد. مثلا وقتی شما به یک کشور غیراسلامی می‌روید، مجاز به خوردن گوشت حیوانات حلال گوشت نیستید، مگر اینکه مطمئن باشید که حیوان حلال گوشت را ذبح شرعی کرده‌اند. اینجا به کمک یک کارشناس مذهبی، احکام مربوط به گوشت حیوانات را بیان کرده‌ایم.

حرام نبودن، شرط اصلی است

فتوای کلی درخصوص خوردنی‌ها، حلال بودن آنهاست؛ یعنی اگر در احکام شرعی، حرام بودن یک خوردنی بیان نشده باشد، می‌توان آن را خورد و حلال است. حیوانات از نظر شرعی به سه دسته حلال گوشت، حرام گوشت و دارای گوشت مکروه تقسیم می‌شوند. محیط زندگی آنها هم برای بیان احکام، مطابق تقسیم‌بندی زیر است:

1- حیوانات دریایی (آبزیان)

2- پرندگان

3- حیوانات خشکی (اهلی و وحشی)

نکته 1: حلال بودن حیوانات حلال‌گوشت هم شرطی دارد که اگر محقق نشود حرام خواهد بود. این شرط همان شرایط ذبح، صید و شکار آنهاست که در فقه اصطلاحا به آن «تزکیه شدن» می‌گویند.

نکته 2: قسمت‌هایی از بدن حیوانات حلال گوشت وجود دارد که خوردن آنها حرام است. جزئیات دقیق این قسمت‌ها را در توضیح‌المسائل و در بخش «خوردنی‌ها» بخوانید.

نکته 3: اگر بخشی از بدن حیوان حلال گوشتی را که هنوز زنده است و روح دارد از آن جدا کنند مثل جدا کردن بخشی از دنبه گوسفند، این بخش نجس و خوردن آن حرام است.

نکته 4: گوشت همه حشرات و خزندگان حرام هستند مانند مار، عقرب، سوسمار، موش، جیرجیرک و... .

گوشت حیوانات دریایی (آبزیان)

فتوای کلی: 

اگر بخشی از بدن ماهی، فلس (پولک) داشته باشد، حلال وگرنه خوردن آن حرام است. البته شرایط صید ماهی‌های حلال گوشت هم باید درنظر گرفته شود، وگرنه آنها هم حرام می‌شوند.

نکته 1: تخم ماهی حلال گوشت، حلال و تخم ماهی حرام گوشت، حرام است.

نکته 2: خوردن میگو حلال است.

نکته 3: خون و کثافات ماهی، حرام و بقیه اعضای آن حلال است.

نکته 4: اگر ماهی پولک‌دار را زنده از آب بگیرند و بیرون آب جان دهد، خوردن آن حلال است. اگر در آب بمیرد، خوردن آن حرام خواهد بود.

نکته5: کسانی که به کشورهای غیراسلامی سفر می‌کنند، برای خوردن ماهی باید به مردن ماهی خارج از آب یقین داشته باشند.

تقسیم‌بندی حلال بودن آبزیان

حیوانات دریایی حلال    انواع ماهی‌های پولک‌دار و میگو

حیوانات دریایی حرام    خرچنگ، صدف دریایی، مارماهی، سگ‌ماهی، لاک‌پشت، خوک‌دریایی، نهنگ، کوسه، قورباغه

سؤال: خوردن ماهی‌هایی که فلس آنها میکروسکوپی است، یعنی با چشم دیده نمی‌شود، ولی کارشناسان می‌گویند پولک دارد چه حکمی دارد؟

حلال است.

سؤال: خوردن ماهی زنده حلال است؟

خوردن نوع حلال آن اشکال ندارد.

سؤال: مغازه‌هایی که حوضچه ماهی دارند، بعد از بیرون آوردن ماهی درحالی‌که هنوز ماهی جان دارد، شکم آن را پاره می‌کنند. آیا خوردن این ماهی حلال است؟

اشکال ندارد.

سؤال: اگر دریچه حوضچه ماهی را باز کنند تا آب تخلیه شود و ماهی جان دهد، آیا صید محسوب شده و ماهی حلال است؟

صید محسوب نمی‌شود و تزکیه نیست.

گوشت پرندگان

فتوای کلی: 2ویژگی وجود دارد که با آنها می‌توان حرام یا حلال بودن یک پرنده را تشخیص داد.

1- پرنده‌ای که باز بودن بال‌هایش هنگام پرواز بیشتر از تکان دادن بال‌هایش باشد مثل عقاب، گوشت آن حرام است. در فقه اصطلاحا به باز بودن بال‌ها هنگام پرواز «صفیف» و به تکان دادن بال‌ها هنگام پرواز «دفیف» می‌گویند.

2- هر پرنده‌ای که یکی از «چینه‌دان»، «سنگدان» و یا تیغ پشت پای پرنده (که به آن خار پشت یا صیصیه می‌گویند) را داشته باشد حلال و اگر هیچ‌یک از این 3نشانه را نداشته باشد حرام است.

نکته 1: حلال شدن گوشت پرندگان علاوه بر شرایط حیوانات، بستگی به شیوه شکار، صید و ذبح آنها دارد که دارای احکام مخصوص به‌خود است.

نکته 2: این راه‌های تشخیص برای پرندگانی است که در احکام شرعی بر حلال یا حرام بودن آنها تصریح نشده باشد.

نکته 3: اگر پرنده‌ای حلال باشد تخم آن نیز حلال است و اگر حرام باشد تخمش هم حرام است.

تقسیم‌بندی حلال بودن پرندگان

پرندگان حلال‌گوشت    کبوتر، کبک، بوقلمون، تیهو، قطا(سنگخوار)، مرغ خانگی، انواع گنجشک (مثل بلبل، سار و چکاوک)، مرغابی، شترمرغ، مرغ‌ دریایی 

پرندگان حرام‌گوشت    پرستو، هدهد، عقاب، شاهین، قرقی، کرکس، باز، انواع کلاغ، طاووس، خفاش، پنگوئن، لک‌لک

سؤال: خوردن گوشت قمری که خاکستری رنگ است چه حکمی دارد؟

حلال است.

سؤال: آیا مرغ می‌تواند توسط ماشین ذبح شود و گوشت آن حلال باشد؟

در ذبح مرغ یا هر حیوان دیگری، باید شرایط ذبح شرعی که رو به قبله بودن، بیان «بسم‌الله»، آهن بودن وسیله ذبح و مسلمان بودن ذبح‌کننده است رعایت شود و در ضمن کار توسط ذبح‌کننده صورت گیرد یعنی مثلا ذبح‌کننده چند مرغ را بخواباند و تیغه ماشین را بکشد تا گردن آنها را ببرد.

گوشت حیوانات خشکی (اهلی و وحشی)

فتوای کلی: 

حیوانات اهلی: به 2دسته تقسیم می‌شوند حیوانات اهلی

که گوشت‌شان حلال و حیوانات اهلی که گوشت‌شان مکروه است.

حیوانات وحشی: گوشت حیواناتی که خوی درندگی دارند و دارای ناخن و دندان نیش قوی یا حتی ضعیف هستند حرام است.

نکته 1: حیوانات وحشی که خوی درندگی ندارند مثل آهو، گوزن، بزکوهی و... گوشت‌شان حلال است.

نکته 2: سگ و خوک نجس‌العین هستند یعنی اصلا تزکیه نمی‌شوند. اما حیوانات حرام گوشت دیگر قابل تزکیه (با شرایط خاص) هستند. اگر چه بعد از تزکیه، گوشت‌شان حرام است، اما مثلا پوست‌شان پاک است و می‌توان از آن برای تهیه لباس استفاده کرد.

تقسیم‌بندی حلال بودن حیوانات

حیوانات حلال گوشت    حلال: گوسفند، گاو، شتر، آهو، ‌گوزن، بز و میش کوهی 

مکروه : اسب، خر، الاغ، قاطر

حیوانات حرام گوشت    خرگوش، پلنگ، گرگ، روباه، خرس، سگ، خوک، میمون، بوزینه، فیل، شیر

سؤال: اگر در کشورهای دیگر بدانیم که ذبح توسط غیرمسلمان انجام شده است مثلا فردی یهودی یا مسیحی، ذبح‌کننده بوده، گوشت آن حیوان حلال است؟

خیر، ذبح غیرمسلمان حلال نیست.

سؤال: آیا خوردن گوشتی که از کشورهای غیراسلامی وارد می‌شود حلال است؟ 

تا تزکیه شرعی آن معلوم نشود خوردن آن حرام است.

سؤال: اگر به کشورهای دیگر سفر کنیم، غذاهای گوشتی بخوریم یا نه؟

اگر مسافرت به کشورهای غیراسلامی باشد خوردن گوشت جایز نیست. گوشت‌هایی که در کشور غیرمسلمان ذبح می‌شود، خوردن آن حرام است. صرف داشتن مارک حلال نیز سبب حلال بودن گوشت نمی‌شود، مگر آنکه انسان یقین کند که با شرایط اسلامی ذبح شده است. اما اگر مسافرت به کشورهای اسلامی باشد، خوردن گوشت اشکال ندارد، مگر اینکه بفهمیم ذبح شرعی نشده است.

سؤال: شیر حیوانات حرام گوشت را می‌توان خورد؟

خیر، حرام بودن یا نبودن شیر حیوان هم تابع گوشت آن است.

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- تارا رستم زاد- حدود ۲۳ درصد ایرانی‌ها اختلال روانی دارند. این آماری است که کمتر از یک سال قبل، نایب‌رئیس انجمن روانشناسان ایران اعلام کرد و گفت که این رقم، مطابق با آمار جهانی در کشورهای دیگر است و سیر پیشرفتی مشابه دارد.

 اما اختلالات روانی که این جمعیت ۲۳ درصدی دچار آن هستند، طیف گسترده‌ای دارد؛ از افسردگی- که به سرماخوردگی روانی معروف است- گرفته تا شایع‌ترین بیماری قرن، یعنی اضطراب. با این حال در آن سوی طیف، اختلالات جدی‌تری هم هستند که نیاز به مداخلات دارویی، بستری شدن در بیمارستان‌ها یا مراقبت در آسایشگاه‌های روانی دارند؛ اختلالاتی که شاید نشانه‌هایشان را دیده باشید اما هشدار آنها به گوش‌تان نرسیده باشد. با این حساب، این سؤال پیش‌ می‌آید که مشکلات روانی چه زمانی عادی و کم اهمیت هستند و چه زمانی خبر از یک اختلال جدی‌ می‌دهند؟

چه وقت نزد روانشناس برویم؟

حدود ۲۳ درصد ایرانی‌ها اختلال روانی دارند. این آماری است که کمتر از یک سال قبل، نایب‌رئیس انجمن روانشناسان ایران اعلام کرد و گفت که این رقم، مطابق با آمار جهانی در کشورهای دیگر است و سیر پیشرفتی مشابه دارد. اما اختلالات روانی که این جمعیت ۲۳ درصدی دچار آن هستند، طیف گسترده‌ای دارد؛ از افسردگی- که به سرماخوردگی روانی معروف است- گرفته تا شایع‌ترین بیماری قرن، یعنی اضطراب. با این حال در آن سوی طیف، اختلالات جدی‌تری هم هستند که نیاز به مداخلات دارویی، بستری شدن در بیمارستان‌ها یا مراقبت در آسایشگاه‌های روانی دارند؛ اختلالاتی که شاید نشانه‌هایشان را دیده باشید اما هشدار آنها به گوش‌تان نرسیده باشد. با این حساب، این سؤال پیش‌ می‌آید که مشکلات روانی چه زمانی عادی و کم اهمیت هستند و چه زمانی خبر از یک اختلال جدی‌ می‌دهند؟

بیمار چه کسی است؟

اختلالات روانی 3دسته‌اند که در هر 3مورد، باید به متخصص مراجعه کرد:

سایکوتیک: بیماری که در این دسته قرار‌ می‌گیرد، وضع وخیم‌تری دارد؛ رفتار عجیب و غریب نشان‌ می‌دهد، ممکن است به‌خود یا دیگران آسیب وارد کند و از همه مهم‌تر، درک دقیقی از خود، موقعیت زمانی و مکانی‌اش ندارد. چنین فردی ممکن است دچار توهم باشد، یعنی بگوید چیزهایی را‌ می‌بیند و‌ می‌شنود که دیگران از آن بی‌خبرند. ممکن است دچار هذیان باشد و جملات بی‌سروته و بی‌ربط بگوید، کلمات من درآوردی بی‌معنا بسازد یا به زبان عجیبی صحبت کند. ممکن است از درک موقعیت خود عاجز باشد و درباره خود بزرگنمایی غیرمنطقی کند یا رفتارهای خلاف عرف و عفت در جمع انجام دهد. اگر کسی از اطرافیان شما چنین علائمی را داشت، بهتر است خیلی سریع از یک روانپزشک برای او وقت بگیرید.

نوروتیک: برخی اختلالات روانی هستند که فرد از آنها آگاه است و آزار‌ می‌بیند، به حدی که ممکن است زندگی طبیعی روزمره‌اش مختل شود. نمونه این بیماری‌ها اضطراب، افسردگی، پرخاشگری، وسواس و فوبیا هستند که برای آنها علت زیستی شناخته شده‌ای وجود ندارد و برخلاف بیماری‌های سایکوتیک که در بالا به آن اشاره کردیم، هیچ ضایعه‌ای در مغز یا سلسله اعصابشان دیده نمی‌شود.

اختلالات شخصیتی: اختلال شخصیتی در واقع یک الگوی بادوام و پایدار در زندگی فرد به‌حساب می‌آید، اما همین الگوها زندگی را برای شخص بیمار و دیگران دشوار‌ می‌سازد. افراد دچار اختلال شخصیت ممکن است خودشیفته، بدبین، عجیب و غریب و ناسازگار، ضد‌اجتماعی و آسیب‌رسان، پرخاشگر و سختگیر، گوشه‌گیر و منزوی باشند که به‌دلیل این الگوهای رفتاری، ارتباطشان با خانواده و اجتماع سخت شود یا کنترل احساسات برایشان دشوار باشد. در این اختلالات هم فرد متوجه‌ می‌شود یک جای کار‌ می‌لنگد اما معمولا تا مجبور نباشد، سراغ درمان نخواهد رفت چون اغلب معتقد است ایراد از من نیست و من با شخصیتی که دارم، راحتم.

به چه کسی مراجعه کنیم؟

خیلی‌ها مراجعه به روانپزشک را توصیه می‌کنند و خیلی‌ها مراجعه به روانشناس یا مشاور را. اما باید بدانید که مشکل شما دقیقا در کدام دسته است و به چه تخصصی نیاز دارد. روانشناسی و روانپزشکی، 2رشته کاملا مجزا هستند اما در عین حال مکمل یکدیگرند و معمولا برای مداخلات درمانی باید از هردوی آنها کمک گرفت. روانپزشک، فردی است که در رشته پزشکی تحصیل کرده، تخصص روانپزشکی دارد و بیماری‌های روانی را با دارو درمان‌ می‌کند. او درصورت نیاز شما را به متخصص مغز و اعصاب، متخصص غدد یا سایر تخصص‌ها ارجاع خواهد داد. چون خیلی از اختلالات جسمانی مانند کم کاری یا پرکاری تیروئید، اختلالات هورمونی مربوط به غدد فوق کلیه، وضعیت‌های خاص بیماری‌های زنان و مردان، آسیب‌های مغزی و... همه‌ می‌توانند علائمی شبیه به اختلالات روانپزشکی داشته باشند یا عوارض روانی ایجاد کنند. روانپزشک برای بیماری که نیاز داشته باشد، درمان‌های الکتریکی (مثل شوک)، بستری بیمارستانی و... تجویز‌ می‌کند. در واقع کار روانپزشک بیشتر با افرادی است که برای درمان اختلال روانی‌شان نیازمند دارو هستند. روانشناس هم اگرچه در برخی موارد، مجاز به تجویز دارو است اما بیشتر بر جنبه‌های شناختی، رفتاری و تحلیلی درمان تأکید دارد. روانشناس وضعیت سلامت روانی شما را‌ می‌سنجد، بیماری یا مشکل‌تان را تشخیص داده و به شما شیوه‌هایی برای مقابله با وضعیت نامساعد روانی را آموزش‌ می‌دهد. شیوه‌هایی که روانشناسان به‌کار می‌بندند، مبتنی بر گفت‌وگو است یا تمرین‌های عملی برای مواجه شدن با وضعیت‌های خاص روانی پیشنهاد‌ می‌کنند. مبنای کار آنها بیشتر شناخت درمانی (کار کردن روی عقاید، نحوه تفکر و باورهای افراد)، رفتار درمانی (کار کردن روی شیوه‌های عملکرد افراد)، خانواده درمانی (کار کردن روی شیوه‌های تعامل افراد در خانواده و اصول زندگی خانوادگی)، روان‌درمانی تحلیلی و... است.

مشاوره هم به کار می آید

به‌جز روانپزشکی و روانشناسی، مشاوره و راهنمایی هم یک رشته مرتبط اما متفاوت است که در مداخلات روانی نقش دارد. اما مشاور، به تشخیص و درمان اختلالات روانشناسی یا روانپزشکی ورود پیدا‌ نمی‌کند و وظیفه اصلی‌اش کمک به افراد و خانواده‌هاست تا از بهداشت روانی بیشتر و رضایت بالاتری از زندگی برخوردار شوند. مشاور وقتی که شما درباره موضوعی راهنمایی‌ می‌خواهید، نیاز به یادگیری مهارت‌های زندگی دارید، نیاز دارید کیفیت روابط خانوادگی‌تان را بهبود بخشید یا شغل و رشته مناسب شخصیت‌تان را پیدا کنید، به شما کمک خواهد کرد. مشاوره جنبه کاربردی دارد و از نظریات روانشناسی برای بالابردن کیفیت زندگی افراد کمک‌ می‌گیرد.

انتخاب شما چیست؟

انتخاب اینکه پیش کدامیک از این متخصص‌ها بروید، به وضعیت شما و مشکلی که در پی حل آن هستید بستگی دارد. اما به زبان ساده، می‌توان گفت که همه ما در زندگی نیاز به مشاوره گرفتن داریم. برخی افراد نیازمند مراجعه به روانشناس هستند و عده کمتری، نیازمند مداخلات دارویی. مثلا هر فردی قبل از ازدواج نیازمند مشاوره است (اگرچه برخی، این مشورت را به‌جای متخصصان امر، با اقوام یا دوستانشان انجام‌ می‌دهند)، گاهی برای حل مشکلات روحی خود مثل افسردگی، اضطراب، وسواس، اختلالات شخصیتی، ترس و... به روانشناس نیاز دارند و اگر دچار اختلالات روانی جدی شوند که ممکن است برای فرد یا دیگران ایجاد خطر کند مثل اسکیزوفرنی، دوقطبی، وسواس‌های جدی، افسردگی حاد و... باید به روانپزشک مراجعه کنند.

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- محمدعلی شاطری- بچه‌ها همیشه بچه نمی‌مانند و روزی بزرگ می‌شوند و مثل همه ما آدم بزرگ‌ها، باید بخشی از مدیریت یک زندگی را برعهده بگیرند و باری از زندگی را به دوش بکشند؛ چه زن باشند و چه مرد.

 قطعا فراگیری صحیح مسائل اقتصادی نقش مهمی در موفقیت آنها در زندگی آینده‌شان خواهد داشت. به همین‌خاطر است که نقش والدین در تربیت اقتصادی بچه‌ها اهمیت ویژه‌ای دارد و آنها را برای یک عمر زندگی موفق مهیا می‌کند. اگر دغدغه تربیت اقتصادی بچه‌ها تاکنون ذهن شما را درگیر نکرده است پس هرچه زودتر به‌خودتان بیایید تا بتوانید کودکی تربیت کنید که بداند در شرایط متفاوت و مختلف اقتصادی باید چه کند.

شما چطور خرج می‌کنید؟

برای آنکه پایه تربیت اقتصادی بچه‌ها درست شکل بگیرد در درجه اول شما باید رفتار اقتصادی صحیحی را در پیش بگیرید تا بچه‌ها الگوی صحیح را بیاموزند. بچه‌ها از لحظه‌لحظه زندگی شما، از نوع مصرف مواد غذایی، لباس‌ها، خرید لوازم منزل، خرید هدیه و دیگر رفتارهای شما یاد می‌گیرند که در آینده چطور خرج کنند، چطور خرید کنند و در یک کلام چطور اقتصادی زندگی کنند. شما باید در زندگی خود، به‌صورت واقعی و نه نمایشی، اصول صحیح زندگی اقتصادی مانند صرفه‌جویی، قناعت، دوری از اسراف، پرهیز از تجملات و... را رعایت کنید و بچه‌ها را در جریان دلیل این کارهای خود قرار بدهید.

مرزهای باریک دوگانه‌ها را مشخص کنید

شما باید با نوع رفتار و آموزشی که به بچه‌ها می‌دهید مرزهای باریک بین دوگانه‌های اقتصادی را برای بچه‌ها مشخص کنید. کودک باید بداند قناعت با خساست تفاوت دارد و همانقدر که رعایت قناعت و اکتفا کردن به آنچه داریم، در زندگی مهم است و ارزش دارد، خساست و عدم‌استفاده مناسب از آنچه داریم برای خود و دیگران هم ضد‌ارزش است. در همین چارچوب کودک باید بیاموزد که در عین استفاده مطلوب از همه امکانات و توانایی‌های که در اختیار دارد، برای یک زندگی سالم و راحت، باید از تجملات هم پرهیز کند. برای نمونه شما می‌توانید این اصل را که در برنامه روزانه غذایی‌تان همیشه باید میوه وجود داشته باشد رعایت کنید، اما در عین حال به‌جای استفاده از میوه‌های درشت و گران، از میوه‌های معمولی ارزان‌تر استفاده کنید. یا مثلا به فرزندتان بیاموزید که برای نقاشی کردن، یک بسته مداد رنگی 12رنگ هم کفایت می‌کند و نیازی به خرید مداد رنگی 24رنگ و 36رنگ برای یک کودک ابتدایی نیست.

با هم پس‌انداز کنید

سعی کنید در برنامه زندگی خود، مبلغ مشخصی را؛ هرچند ناچیز به پس‌انداز اختصاص دهید و این را هم به اطلاع بچه‌ها برسانید. در مرحله بعد سعی کنید از همان سنین 5- 4سالگی که کودک با مفهوم پول و مالکیت آشنا می‌شود، پول‌های او را برای او پس‌انداز کنید، چه پول‌هایی را که شما به مناسبت‌های مختلف به او می‌دهید یا پول‌هایی را که از دیگران هدیه می‌گیرد. برای این کار قلکی را برای کودک خریداری کنید، قلک باید علاوه بر اینکه مورد علاقه کودک است، قابلیت باز شدن هم داشته باشد و به نوعی قفل‌دار باشد. پول‌های کودک را به او بدهید و از او بخواهید تا آنها را داخل قلکش بریزد. هر چند‌ماه یک‌بار هم، قلک کودک را همراه با او باز کنید و با هم به بانک بروید و پول‌های قلک را به‌حساب بانکی به‌نام خود او بریزید و مسئولیت نگهداری از دفترچه بانکی را هم به‌عهده خود کودک بگذارید، با این کار علاوه بر اینکه کودک با مفهوم پس‌انداز آشنا می‌شود، احساس شخصیت و مالکیت برای برنامه‌ریزی آینده او نیز تقویت می‌شود.

بچه‌ها را با محدودیت‌های مالی آشنا کنید

یک ذهنیت اشتباه در بعضی از والدین، به‌خصوص بعضی از پدران وجود دارد که تصور می‌کنند اگر در موردی به کودک بگویند پول برای انجام فلان کار نداریم یا فعلا امکان خرید فلان چیز را نداریم، این باعث خدشه‌دار شدن شخصیت و مردانگی آنها می‌شود. درحالی‌که یکی از اصول مهمی که کودک باید با آن آشنا شود، محدودیت منابع مالی و اولویت‌بندی منابع مالی برای مدیریت صحیح آن در زندگی است. یعنی کودک باید بداند که شما مبلغ مشخصی حقوق در‌ ماه می‌گیرید و این مبلغ باید تا پایان‌ ماه پاسخگوی نیازهای کل خانواده باشد. ممکن است خانواده امکان خرید چیزی را که او می‌خواهد نداشته باشد یا اولویت‌های دیگری برای هزینه‌ها در زندگی خانوادگی وجود داشته باشد. مثلا فرض کنید کودکی درخواست خرید یک تبلت را از شما دارد، در عین حال فرزند دیگر شما هم دانشجو است و هزینه‌های فراوانی برعهده خانواده قرار گرفته است. کاری که شما باید بکنید این است که کاملا منطقی و صریح، به کودکتان بگویید: «عزیزم، درس خواندن جزو مسائل مهم زندگی است و ما فعلا به‌خاطر هزینه‌هایی که بابت تحصیل خواهر یا برادرت می‌پردازیم، نمی‌توانیم برای تو تبلت بخریم.» و خریدن تبلت را به زمانی که امکان بهتری برای خرید داشته باشید موکول کنید.

درست پول توجیبی بدهید

از سنین 7-6سالگی به موازات رفتن کودک به پیش‌دبستانی و مدرسه، مبلغ مشخصی را به‌عنوان پول توجیبی برای بچه‌ها اختصاص بدهید. این مبلغ با توجه به توان خانواده و مبلغ پول توجیبی کودکانی که در اطراف فرزند شما هستند باید تعیین شود. منظور از این مسئله این است که کودک نباید نسبت به همکلاسی‌های خود مبلغ بسیار زیادتر یا بسیار کمتری را به‌عنوان پول توجیبی بگیرد چون باعث احساس حقارت یا احساس برتری بیش از حد در فرزند شما خواهد شد. ضمنا سعی کنید این مبلغ به‌گونه‌ای باشد که امکان پس‌انداز آن وجود داشته باشد. یعنی مثلا اگر کودک برای خریدن تغذیه مدرسه از این مبلغ استفاده می‌کند، با کمی صرفه‌جویی و مدیریت، بدون اینکه گرسنه بماند بتواند مقداری از پول را برای خودش پس‌انداز کند. شما باید در خرید اقلامی که کودک دوست دارد، به‌گونه‌ای عمل کنید که فرزندتان ناچار شود بعضی از چیزهایی را که دوست دارد با پس‌انداز خودش تهیه کند. با این کار، کودک علاوه بر چشیدن لذت پس‌انداز و عادت به آن، لذت خرج کردن به‌جا و به‌موقع پول را هم می‌آموزد.

موقعیت خرید و بودجه‌بندی ایجاد کنید

یکی از توانایی‌های مهمی که فرزند شما باید آن را کسب کند، توانایی بودجه‌بندی مبلغ مشخصی از پول و نیز توانایی خرید کردن، چانه‌زنی و انتخاب مناسب و به‌صرفه هنگام خرید است. سعی کنید بچه‌ها را هنگام خرید به همراه خود ببرید. با این کار کودک با دیدن نحوه رفتار شما، نحوه جدا کردن و انتخاب میوه، بررسی محصولات برای خرید و نوع چانه‌زدن شما با فروشنده، به‌صورت غیرمستقیم اصول خرید کردن را یاد می‌گیرد. در ادامه شما می‌توانید مبلغی را که می‌خواهید به فروشنده بدهید یا کارت بانکی و رمز آن را به فرزندتان بدهید و از او بخواهید تا آن را به فروشنده بدهد. گام بعدی که برای کودکانی با سنین 8-7سال مناسب است این است که شما با رعایت مسائل امنیتی، مبلغ مشخصی را به فرزندتان بدهید و از او بخواهید که مثلا خرید یک هفته نان خانه را با این پول برعهده گرفته و مدیریت کند. ازجمله کارهای دیگری که شما برای آموزش بودجه‌بندی می‌توانید بکنید خرید بازی‌هایی مرتبط با مسائل مالی است. این بازی‌ها مبلغ مشخصی پول را در اختیار کودک می‌گذارند و کودک باید طی بازی‌ها با آنها خرید کند و مدیریت مالی انجام دهد.

زحمت کشیدن برای پول

آخرین نکته‌ای که شما باید به‌عنوان اصول اساسی تربیت اقتصادی به فرزندتان آموزش دهید؛ نحوه به‌دست آوردن پول و نیاز به زحمت کشیدن برای به‌دست آوردن آن است. این آخرین نکته را شاید بتوان مهم‌ترین نکته هم نامید چرا که اگر کودک از همان ابتدا یاد نگیرد که برای بدست آوردن پول باید زحمت بکشد، تا پایان عمر دچار خطایی ادراکی می‌شود که یا او را به تنبلی و بیکاری می‌کشاند یا به مسیرهای نادرست کسب درآمد. شغل شما، چه فنی باشد یا آزاد و چه اداری و... نمونه خوبی برای زحمت کشیدن برای کسب درآمد است. حتما گاهی اوقات فرزندتان را با خود به محل کار ببرید و اجازه دهید با نحوه کسب درآمد و به‌خصوص سختی‌هایی که کار شما دارد آشنا شود. این روزها که اکثر افراد مبلغ مورد نظرشان را از بانک دریافت می‌کنند، بعضی بچه‌های کوچک‌تر در ابتدا فکر می‌کنند که بانک، منبع بیکران و تمام نشدنی پول است و گاهی که به آنها می‌گویید، پول نداریم، جواب می‌دهند: «خوب از بانک بگیر». حتما برای بچه‌های کوچک‌تر توضیح دهید که بانک، همان پولی را که ما خودمان در آنجا گذاشته‌ایم و با زحمت به‌دست آورده‌ایم به ما می‌دهد و اگر این پول را با دقت خرج نکنیم، خیلی زود تمام می‌شود.

حاشیه مهم تر از متن/ انسان مالی بسازیم

تربیت اقتصادی فرزندان ما سکه‌ای است که روی دیگر این سکه، تربیت اخلاقی است؛ سکه‌ای که انسانیت فرزندان ما آن را ضرب می‌کند. وظیفه آموزش انسان بودن به بچه‌ها در کنار تربیت اقتصادی آنها بر عهده والدین است.

پول برای من، به جای من برای پول

کودک ما باید یاد بگیرد که ارزش و اعتبار انسان به میزان پولی نیست که در اختیار دارد و هدف زندگی به‌دست آوردن ثروت نیست. به فرزندان خود یاد بدهیم که با تلاش و کوشش می‌توانیم مالک پول و ثروت شویم، اما اگر در این مالکیت افراط کنیم و بیش از حد به آن بپردازیم این پول است که مالک ما می‌شود.

پول نمی‌تواند همه‌‌چیز را بخرد

وظیفه ما این است که به فرزندمان بگوییم با پول خیلی از چیزها را می‌تواند تهیه کند، اما نه همه‌‌چیز را. او با پول می‌تواند خانه‌ای را تهیه کند، اما محبت و گرمای درون خانه با پول خریدنی نیست. به او یاد بدهیم که با پول می‌تواند آدم‌ها را با خود همراه کند، اما قلب آدم‌ها و محبت آنها خریدنی نیست. با پول می‌تواند رفاه را برای خود فراهم کند، اما آرامش با پول خریدنی نیست.

پول تمیز، پول کثیف

به بچه‌ها بفهمانیم که به‌دست آوردن پول به‌خودی خود ارزش نیست و آنچه ارزش است به‌دست‌آوردن پول تمیز و حلال است. فرزند ما باید بیاموزد که پول‌ها هم مثل آدم‌ها تمیز و کثیف دارند، حلال و حرام دارند و اگر او به‌دنبال پول کثیف برود، تبدیل به انسانی کثیف خواهد شد و از انسانیت و شرافت فاصله خواهد گرفت.

اهمیت تلاش و توکل به خدا

فرزندان ما باید بفهمند که رزق و روزی امری است که توسط خدا تقسیم می‌شود و ممکن است در مواقعی از زندگی کم و زیاد شود، اما آنچه مهم است این است که ما در هر لحظه از زندگی، تمام تلاشمان را برای به‌دست آوردن روزی حلال داشته باشیم و این کار نزد خدا ثوابی به اندازه جهاد دارد.

خمس و زکات و مفهوم برکت

فرزند ما باید ببیند و بشنود که مبلغی اندک اگر همراه با برکت و توجه خداوند باشد، بار بزرگی از زندگی ما را برمی‌دارد. به آنان بیاموزیم خمس و زکات خود را به موقع بپردازند و اینها گرچه به ظاهر از سرمایه ما کم می‌کنند اما در واقع مایه برکت و وسعت رزق در زندگی ما خواهند شد.

کمک به نیازمندان

ما باید به فرزندانمان یاد بدهیم که ارزش و اعتبار پول به این است که در خدمت بندگان خدا و کمک به آنها قرار بگیرد. ثروتی که در دست ماست، امانتی است برای استفاده ما و البته کمک به نیازمندان. اگر بتوانیم به فرزندانمان بفهمانیم که بخشندگی و کمک به نیازمندان از پول آنها کم نمی‌کند و خدا ضمانت کرده که چند برابر آن را به ما برگرداند و انسان به میزانی که دست‌دهنده و بخشنده داشته باشد، وسعت رزق و روزی پیدا خواهد کرد، می‌توانیم ادعا کنیم تا حدود زیادی فرزندمان را برای اینکه به انسانی بخشنده تبدیل کنیم، آماده کرده‌ایم.

پول دانشجو مدرسه مسائل اقتصادی منابع مالی

به گزارش پارس به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، اسید سیتریک موجود در سرکه، هضم و جذب کلسیم موجود در سرکه و سایر موادغذایی را آسان می‌کند و در سوخت ‌و ساز بدن موثر است.