درگذشت دکتر عباس شیبانی (یکم دی ماه ۱۴۰۱ )

درگذشت دکتر عباس شیبانی (یکم دی ماه ۱۴۰۱ )

دکتر عباس شیبانی در سال ۱۳۲۹ فعالیت سیاسی خود را شروع کرد. در سال ۱۳۳۵ در تظاهرات حمایت از جمال عبدالناصر دستگیر شد و از دانشکده پزشکی نیز اخراج گردید. وی در سال ۱۳۴۷ به دانشگاه بازگشت و تحصیلات پزشکی خود را به اتمام رسانید. وی سال‌ها در زندان‌های شاه به سر برد. وی با ۹ بار محکومیت ۱۳ سال از عمر خود را در زندان گذرانید. او پس از انقلاب در هیئت دولت موقت شورای انقلاب، علی‌رغم رشته تحصیلی خود، وزیر کشاورزی شد. سمت‌های پس از انقلاب : عضو شورای انقلاب اسلامی ایران / نماینده مجلس خبرگان قانون اساسی / وزیر کشاورزی / مشاور آیت الله عباس لطفیان سرگزی در مؤسسه آموزش عالی و پژوهشکده صحیفه سجادیه و رساله حقوقیه / نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی (۵ دوره، ۱۹ سال) / رئیس دانشگاه تهران / کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری دوره دوم (یکی از رقبای محمدعلی رجایی) و دوره پنجم (تنها رقیب اکبر هاشمی رفسنجانی) / عضو شورای شهر تهران (۳ دوره، ۱۴ سال) همسر وی انسیه‌ مفیدی که در سال ۱۳۸۷ درگذشت نیز از فعالان سیاسی دوران پهلوی بود که هنگام ملاقات در زندان با یکدیگر آشنا شده و خطبه عقد آنان را سید محمود طالقانی خواند.[۹] . وی از ابتدای انقلاب در شورای انقلاب حضور داشت و در ادامه نیز سالها نماینده مجلس و شورای شهر پایتخت بود و در همه سالها به ساده زیستی و تواضع و پاک دستی شهرت داشت. در مراسم نکوداشت وی در سال ۱۳۹۴ ایرج حریرچی گفت :«امیدوارم افرادی همچون دکتر شیبانی از موقعی که به جامعه و عملکرد اجتماعی وارد می‌شوند دغدغه مردم و محرومان را داشته و در این راستا آرزو می‌کنم شخصیت‌هایی همچون ایشان تکثیر و الگوسازی شود تا ناهنجاری‌های با همت مردان رهرو ایشان به حداقل برسد.»[۱۰] . به عقیده یک نویسنده (عباس ابراهیمی در مقاله "سیاست و سلامت در ایران: بررسی رابطه ی پزشکان و سیاست در ایران معاصر") ، سود آوری رشته پزشکی و نداشتن مطالعه در امور سیاسی و اجتماعی سبب شد تا در تاریخ معاصر ایران ، حضور پزشکان در این عرصه کمتر از مهندسان باشد.[۱۱]اما عباس شیبانی در این میان جز استثنا ها بود و چه قبل و چه بعد از انقلاب فعالیت سیاسی و اجتماعی طولانی داشت. وی در یکم دی ماه ۱۴۰۱ از دنیا رفت و نماز میت توسط سید علی خامنه ای در ۲ دی ماه بر پیکر وی خوانده شد و در قطعه ۷۰ بهشت زهرا دفن شد. [۱۲]

دکتر عباس شیبانی استاد فرزانه، مرد علم و عمل

دکتر عباس شیبانی در سال 1310 در تهران دیده به جهان گشود. در سال 1330 وارد دانشگاه شد و 18 سال بعد، در سال 1348 با مدرک دکترای پزشکی فارغ التحصیل گردید.
استادِ طبیب عباس شیبانی؛ با شخصیتی بی‌بدیل و نمونه در تمامی اعصار که او را به حتم فرزندی خلف برای این مرز و بوم ساخته و در عین بالندگی در تمامی سطوح و ابعاد زندگی، او را مبدل به استادی نمونه و مثال زدنی کرده است.

فعالیتِ سیاسی اجتماعی پیش از انقلاب در کنار تحصیل پزشکی دو قطب اساسی دغدغه‌‌های او را ساخته بودند که همین امر سبب گردید هر جا که به او نیاز باشد در خط اول مقدم حضور داشته و ایفای نقش نماید.
شرکت در صفوف انقلابی و همینطور خدمت در سازمان پر مشغله نظام پزشکی آن هم در سخت‌ترین شرایط از نگرش و شخصیت او یک مکتب جهان شمول و یک نگرش زیبا ساخته است که امروز نسل جوان به این نگرش افتخار می‌کند و به خود می‌بالد که چنین انسانی در چنین قرن پر فراز و نشیبی، نصیبش شده است.

دکتر عباس شیبانی گرچه همیشه فعالِ حوزه‌ی پزشکی، سیاسی و اجتماعی شناخته شده است اما هیچ‌گاه نمی‌توان بیش از همه چیز زحمات و تلاش‌‌های این استاد بزرگ در عرصه پزشکی از جمله اقداماتی در زمینه پیوند اعضا، جراحی قلب، مغز و اعصاب و دیگر حوزه‌‌های اصلی پزشکی را نادیده گرفت.
اما تمامی این دستاورد‌ها یک طرف، عشق و مردم دوستی دکتر از او چهره‌ای پاک دست و اخلاق‌گرا در همه‌ی شئون مدیریتی و شهروندی ساخته است.
ویژگی‌‌هایی که وقتی در کنار شخصیت عالمانه استاد قرار می‌گیرد از او ستاره‌ای می‌سازد که از پیش تا پس از انقلاب و تا به امروز همچنان پر شور و پر نور در حال درخشش است.

او در سال‌های دفاع مقدس با اشراف به مشکلات بوروکراسی موجود در ادارات کشور و با تاسیس دفتر هیات امنای تبصره ارزی؛ نهادی را پا نهاد تا بتوان به بهترین شکل ممکن تجهیزات مورد نیاز برای درمان بیماران تامین شود.
دکتر عبـاس شـیبانی هم اکنـون در سـن 90 سـالگی در منزلـی اسـتیجاري در یکـی از منـاطق تهـران بـه دور از هیاهوهـاي اجتمـاعی، سیاسـی و حزبـی در اوج سـاده زیسـتی هماننـد گذشـته، زنـدگی میکنـد و امید است که جامعه پزشکی بتوانـد ایـن رسـالت بـزرگ را کـه اسـتاد بنـا نهـاده، بـه بهتـرین نحـو ممکن ادامه و گسترش دهد.