اشعار امام رضاعلیه السلام سروده های باقری پور

ای آنکه بود جهان زبهر توغمین

هم جن و هم انس درعزای تو حزین

ما در غم و حزن تو حزینیم زیرا

مهر تو به آب و گل ما گشته عجین

 ***

درطوس بسی فرشته ها میبینم

معصوم دهم  نور خدا میبینم

استاده به خدمت اندر این باغ بهشت

موسی و خلیل و نوح را میبینم

***

اندر حرم رضا رضا را بینی

مرآت جمال کبریا را بینی

گر پرده از این چشم به یک سو فکنی

اندر حرمش نور خدا را بینی

 ***

اندرحرم رضا دلت مصفا گردد

هر درد و غمی در آن مداوا گردد

گر روی کنی به درگاه رضا با اخلاص

هر عقد و گره ز کار بسته ات وا گردد

 ***

خواهم زخدا تا كه شود مشكلم آسان

در برزخ و در حشر، نباشيم هراسان

بگشوده به درگاه رضا دست گدايي

اندر در درگاه رضا شاه خراسان

 ***

این بارگاه و صحن وسرا عرش كبرياست

این بقعه یِ منوّر سلطان دين رضاست

پاداش يك زيارت او صد هزار حج

این گفته ازرسول خدا بس گرانبهاست

 ***

ای امامی که مطاف تو مطاف فقرا شد

ای غریبی که لقب برتو غریب الغربا شد

فقرا بهر طواف حرمت سوی تو آیند

بارگاه و حرم و قبر تو حج فقرا شد

 ***

اما ن از ظلم و استبداد ما مون

رضا اززهرمامون شد جگرخون

ز آن انگور زهـر آلوده از كين

شـده مـسـموم آن شا هـنـشه ديـن

درون حجره او همچون غريبان

ز آن زهـر جفا  ا فتا ن و خيزان

گهي ا ز سـوز د ل زانـو بزانـو

گهي ا ز سو ز جا ن پهلو بپهلو

ز سوز زهر سوزد قلب زارش

ا نيس و مـونسي نـبـود كنا رش

گهي گـويـد تـقـي آرام جـا نــم

سرور قـلـب و نور د يد گا نـم

بيا با با كه وقت احتضا ر است

براهـت چـشم من اميدوار است

بغـربت ميسپا رم جا ن شيريـن

بيا با لين من يك لحظه بنـشـيـن

هـمي خواهم كه تا رويت ببينم

گلي از گلشن وصـلـت بچـيـنـم

غريبم يا ر و غمخواري ندارم

بجز تو يا و ر و يا ري نـدارم

بـبـا لـيـن پـد ر آ مـد جـوادش

گَهِ جا ن د ا د نش آ مد كنا رش

سرباباگرفت آنگه گرفـت بـداما ن

دل پر خون و با چشما ن گريا ن

اما م هـشتمين نا گا ه ديـد ش

چو جا ن خويشتن دربركشيد ش

بشد محـو جما لش عا شـقـا نه

سپرد اسرا ر حق را مخـفـيا نه

بنعش با ب خود نورعـلي نور

بنا لـيـد و بنا ل اي با قـري پور

 ***

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

روزعز ايِ آن***هشتم امام ماست

رضا رضاجانم***حرف و كلام ماست

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

امام رضامسموم***از زهرمامون شد

جواد او زين غم***گريان ومحزون شد

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

درسر زمينِ طو س***دور ا ز و طن گرديد

مسمو م ز هركين***آن ياسمن گرديد

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

آن هشتمين خورشيد***كرده غروب از كين

درخا نه مامو ن***از زهرآن بي د ين

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

زهرجفا او ر ا***از پا در آورده

شد نوگل زهر ا***چو ن ياس پژمرده

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

در گوشه خا نه***آن هشتمين معصو م

برخو د همي پيچيد***آن سيّدمظلو م

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

گاهي همي گفتا***نوردو چشما نم

يكدم بيا درطوس***بابا تقي جا نم

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

آمد به بالينش***اندر دم آخر

نوردو چشما نش***آن طيّب و طاهر

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

بنهاد بر دامن***آندم سرِ با با

آن لحظه آخر***شد ياورِ با با

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

بنگر وداع آن***فرزند و با با را

درحزن و غم بنگر***اولاد زهرا را

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

اي باقري امروز***شمس الشموس طوس

چشم ازجهان بسته***اي واي صدافسوس

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

ياسيـّدي مو لا***ا نّا توجّهنا

يا سيـّدي مو لا***ا نّا توجّهنا

 ***

ما پياده ميرويم به حرم امام رضا

كه شفاعت بكند امام رضا روزجزا

آقاجون امام رضا آقا جون امام رضا

كوه دشت و ميكنيم طي به اميدكرمش

ميرويم ازراه دوري به طواف حرمش

آقاجون امام رضا آقا جون امام رضا

عاشق امام رضا با پا نه كه باسرميره

به اميد كرمش دشت وكوه وكمر ميره

آقاجون امام رضا آقا جون امام رضا

زائرپياده وقتي ميرسه به حرمش

براي دين خدائي ميشه ثابت قدمش

آقاجون امام رضا آقا جون امام رضا

ميره توي حرم وميگه سلام آقا رضا

السلام اي آقا جون اي شفيع روزجزا

آقاجون امام رضا آقا جون امام رضا

ميبوسه پنجره روميافته روي قدمش
رازدلهاشوميگه با آقا توي حرمش

آقاجون امام رضا آقا جون امام رضا

با آقا ميگه آقا ازراه دوري اومدم

به اميدكرمت با يك غروري اومدم

آقاجون امام رضا آقا جون امام رضا

اومدم كه دردم ودوا كني اي آقا جون

اومدم حاجتم وروا كني اي آقا جون

آقاجون امام رضا آقا جون امام رضا

اومدم پيش خدا توبكني شفاعتم

اومدم كه ازكرم روا كني توحاجتم

آقاجون امام رضا آقا جون امام رضا

باقري خادم تو نوكرزائرين تو

توبهشت ميخواد بشه جزء مجاورين تو

آقاجون امام رضا آقا جون امام رضا

آقاجون امام رضا آقا جون امام رضا

آقاجون امام رضا آقا جون امام رضا

 ***

جانم رضا جان ، جانم رضا جان

جانم رضا جان ، جانم رضا جان

امشب عزای شمس الشموس است

وقت غروب خورشید طوس است

ای شیعیان شورونوای غربت کیست

ابن الرضا امشب کنار تربت کیست

جانم رضا جان ، جانم رضا جان

جانم رضا جان ، جانم رضا جان

امشب عزادار ابن الرضا شد

چون که زبابا امشب جدا شد

او ازمدینه آمده اندر خراسان

جان دادن بابا کنون گردیده آسان

جانم رضا جان ، جانم رضا جان

جانم رضا جان ، جانم رضا جان

دور از مدینه چون که رضا شد

مشهد برایش کرب و بلا شد

غیر از رضا دور از وطن اینسان که باشد

بی تاب ومهجور از وطن اینسان که باشد

جانم رضا جان ، جانم رضا جان

جانم رضا جان ، جانم رضا جان

آمد به ایران فرزند احمد

نورخدائی آمد به مشهد

این سرزمین از مقدمش مینوسرشت است

درمشهد و بین دو کوه باغ بهشت است

جانم رضا جان ، جانم رضا جان

جانم رضا جان ، جانم رضا جان

او از مدینه چون که جدا شد

یعنی شهید راه خدا شد

او بضعة منّی به گفت احمد آمد

بهر شهادت او به طوس و مشهد آمد

جانم رضا جان ، جانم رضا جان

جانم رضا جان ، جانم رضا جان

در طوس گشته مسموم کینه

با زهر مامون آن بی قرینه

مامون چرا با حضرتش جورو جفا کرد

مسموم از انگور جفا آن بی حیا کرد

جانم رضا جان ، جانم رضا جان

جانم رضا جان ، جانم رضا جان

خورشید دلها در شهر مشهد

خاموش گشته با ظلم بی حد

صحن و سرایش باقری باغ بهشت است

این آستان قدس او مینوسرشت است

***

این که در مشهد بود ذریه ی پیغمبر است

بارگاه و تربتش ازعرش اعلا برتر است

این که با شد مرقدش در مشهد و بین دو کوه

خفته در خاک خراسان سبط پاک حیدر است

این علی موسی الرضا و خفته اندر خاک طوس

بضعةٌ منّی برای حضرت پیغمبر است

تربت پاکش بود چون طوطیای چشم ما

خاک پای حضرتش ازعرش اعلا برتر است

حضرت روح الامین بر در گهش خدمت کند

خدمت درگاهِ او خود افتخاری دیگر است

خدمت درگاه او بالاتر از هر خدمتی است

موسی و نوح و خلیل ازخادمان این در است

پادشاهان جهان بر در گهِ او خادمند

خدمت درگاه او بهتر زهر زیب و فر است

پادشاهان جهان هریک به درگاهش گدا

چون گدائی درش بهتر زدُرّ و گوهر است

آن عصای خادمانش چون عصای موسوی است

آن کلاه خادمانش بِه زتاج و افسر است

آن قبای خادمان ازهر ردا زیبنده تر

آن قبای سرمه ای از هر لباسی بهتر است

زائرین از چار سو سوی خراسان رو کنند

از زمین و از هوا و هم زبحر و هم بر است

شد روانه سوی مشهد هم پیاده هم سوار

حافظ این زائران باشد خدای اکبر است

هر که او بار سفر بندد بسوی مشهدش

گوئیا بار سفر از بهر حج اکبر است

گفت من اندر سه جا آیم به فریاد شما

او شفیع زائرینش درسرای دیگر است

زائرین تنها شما زائر به مشهد نیستید

زائرینش احمد و زهرا جواد و حیدراست

یک طواف مرقد آقا علی موسی الرضا

هفت هزار و هفتصد و هفتاد حج اکبراست

باقری در شهر مشهد در جوار حضرتش

فخر دارد اینکه عمری خود غلام این دراست

 ***

مـن ر ا ضيم به رضا ي  تو يا رضا

دارم ا ميد ا يـنـكه تو با شي ز من رضا

مـن ر ا ضيم به رضا ي  تـو يا رضا

خواهـم شوي تو هم به غـلا مي من رضا

هـمسا يگي تو به جـها ن ا فـتخا ر مـن

خواهم كنون شوي تو به همسا يگي رضا

مـولا مـولا مـولا يا ابا لـحـسن رضا

مـولا مـولا مـولا يا ابا لـحـسن رضا

ا ميد من ز تو به قـيا مت شـفاعـت است

همسا يگي تو به بهشت يك عنا يت است

هرگوشه بهشت كه با شد مراخوش است

بـودن بـزيـر سا يه لـطـفـت كرامت است

مـولا مـولا مـولا يا ابا لـحـسن رضا

مـولا مـولا مـولا يا ابا لـحـسن رضا

بين د و كوه هـست چو باغ بهـشت ما

با شد حريم و با رگا ه تو دير و كِنِشت ما

حـبّ  و ولاي تـو بسرم تا ج ا فـتخا ر

لطف خـد ا رقـم زد ه ا ينسا ن سرشت ما

مـولا مـولا مـولا يا ابا لـحـسن رضا

مـولا مـولا مـولا يا ابا لـحـسن رضا

شهر شما است مشهد و شهر شهادت است

شهـر پيا م د ا نش و عـلـم و ا ما مت است

با شي شما چو حا فـظ ا سلا م و انقـلا ب

بر شرق وغرب واجنبي ما راچه حاجت است

مـولا مـولا مـولا يا ابا لـحـسن رضا

مـولا مـولا مـولا يا ابا لـحـسن رضا

شمس الشموس و حجّ فقيران تويي رضا

هم خودغـريب و يا ر غريبا ن تويي رضا

چشم ا مـيـد جـمـله ا ير ا نيا ن بـتـوست

تويي پنا ه و يا ور مستضعفا ن توئي رضا

مـولا مـولا مـولا يا ابا لـحـسن رضا

مـولا مـولا مـولا يا ابا لـحـسن رضا

آن پرچمي كه بر سر با م حـريم توست

سبزي آن نشا نه اي ا ز آ ن صفاي تست

سلام ميد يـم به پرچم تو صبح تا بصبح

ما صف بصف قـد و قا مت براي توست

مـولا مـولا مـولا يا ابا لـحـسن رضا

مـولا مـولا مـولا يا ابا لـحـسن رضا

من با قـري وشاعـرتـونـوكـرتـو تـوام

چـون چا كرو غـلام هـمي بـردر توام

من شـيـعۀ تـومـحـبّ تـودرسا يۀ توام

من عـبد و نو كر پـد ر و ما د ر توام

مـولا مـولا مـولا يا ابا لـحـسن رضا

مـولا مـولا مـولا يا ابا لـحـسن رضا

******************************

برنور رضا شمس امامت صلوات‏

معصوم دهم روح کرامت صلوات

در روز ولادتش همه دل شادند

خواهند همه از او شفاعت صلوات

 ***

اندر حرمش عشق و صفا می‏خواهیم‏

در سینه‏ی خود آه و نوا می‏خواهیم‏

امید شفاعت رضا در سه مکان

در روز ولادت رضا می‏خواهیم‏

 ***

این بوی خوش از کجا می آید

وقت سحر است و با صفا می اید

درصحن و سرای معصوم دهم

با عطر خوش از رضا میآید

 ***

ازطوس ندای ربّنا می آید

فریاد خوشِ خدا خدا می آید

برخیز تو ای گدای مسکین

زیرا که شهِ طوس رضا می آید

 ***

چشم من باشد به سويت يا علي موسي‌الرضا

میگذارم سر به كويت يا علي موسي‌الرضا

روز ميلادت مبارك باشد ای نورخدائی

به به از نام نکويت يا علي‌ موسي‌الرضا

 ***

جلوه ‌گر روي نكویت در جهان آمد رضا

حورو غلمان شاد و خندان ازجنان آمد رضا

باب و مامت شادو خوشحال امشب از میلاد تو

عطرافشان بارگاه تو از آن آمد رضا

 ***

چون درخشان گشت آن سيماي دلجوي رضا

طعنه زد برنور مهرو ماه آن روي رضا

از گلستان محمد امشب آمد نو گلي

خوشتر از هر عطر و بویی هست آن بوی رضا

 ***

ای که بر درگه تو جمله ملائك زده بوس

همچنان باغ بهشتی بود این خطه توس

همگان آمده در درگهت از روی نیاز

کس نیامد که زدرگاه تو گردد ماءيوس

***

دلم دیوانه ی این آستانست

که اندراو شه هردو جهانست

سرازاین آستان هرگز نگیرم

که او محرم به اسرار نهانست

 ***

دلم چون بچه آهو سربزیر است

که اندردام صیادان اسیراست

زنم دستم بدامان رضایش

که او برجمله ی دلها امیراست

 ***

در مشهد ما چون گل خوشبوست رضا

سرو چمن و گلشن مینوست رضا

ما یک بچه آهو و بدام صیاد

اندر دوجهان ضامن آهوست رضا

 ***

لحظه‌هاي شادي ما شیعیان آغاز شد

باز ذکر یارضا با غنچه ‌ها دمساز شد

امشب از يُمن قدوم زاده ی موسای ما

نو گلی از گلشن آل محمد باز شد

 ***

ا نـد ر مـه ذيـقـعـد ه شـد د ر خا نه هـفـتم اما م

اندر مد ينه جلوه گر آن ما ه چون بد ر تما م

موسي بن جعفرگشته است شادان وخرم زين سبب

كا مد وصي ا و رضا آ نكو بود بعد ش اما م

هـم طا هـره تكتم بود خـشنود ا ز مـولـو د خويش

بر خـلـق عا لم مـيـد هـد ا ز رهـبري او پيا م

خورشيد هـشـتم جـلـوه گرد ر آ سما ن د ين شده

هشتم وصي ازاوصيا هشتم اما م خا ص وعا م

ا و بـضـعـة مـنّي بـو د  بهـر رسـو ل كـر د گا ر

چون فا طمه د خت نـبي آن ما د ر يا زده اما م

درمـشـهـد مـوسي ا لرّضا با بي زا بو ا ب جنا ن

بگـشـوده است ازبهـرما آن حضرت وا لا مقا م

اي با قـري خو ا ه ا زخد ا د ر ا ين حـريم كبريا

خا دم شوي بردرگهـش آما ده با شي چون غلا م

  ***

رضا رضا يا رضا رضا رضا يا رضا

رضا رضا يا رضا رضا رضا يا رضا

مـد يـنـه تا به مـشــهـد غــرق گـل بـهـا ره

چـونـكه ا ما م هـشـتم بد نيا پا مـيـذاره

ما د ر ا و نـجـمه را بـبـيـن كه شا د مو نه

شـده رها ا زغـم وغـصّه ا ين زمـونه

مـوسي جـعــفــربـود گرچـه بـه كنج زنـدان

زند ا ن زشا د ما ني براي اوگلستا ن

مـد يـنـه پـيـمـبـرشــد ه چــنــا ن كـوه طـور

مـحـلّـه هـا شـمي شـده سـرا پا سرور

ا زهـمـه جـا ي د نـيـا راهي مـشـهـد شـد ن

تا كه بگـن به آقـا تـبـريـك ايـن ولادت

ا زهـمـه جا مـيا ن تا دعـا كـنـن در ا يـنجا

درد د لا ر و بگــن هــمـه بـراي آ قـا

طـبـيـب د ر د مند ا ن با شه تو شهـرمشهـد

دار ا لـشّـفا ي آ قا هـمه ميرن بي نوبت

هركس كه هرچي ميخواد ميا دميگه به آ قا

تا وعـده شـونگـيـره او نميره ازايـنجـا

وارد صحـن وسراش وقـتي كه ميشه زا ئـر

وضوميگيره خوشبوميكنه پا ك وطاهـر

مـيـره تـوصحـن آقا با صـلـوات و سـلا م

دودست شوبه سينه ميذ ا ره روبه امام

صحن وسراي حضرت چه صحن با صفايي

هركه تواين حرم رفت پاك ميشه وخدايي

روي درحـريـمـش ايـن جـمـلـه را نـوشـتـه

حريم حـضـرت ا و يك قـطعه ازبهـشـته

با ل و پـرِمــلا ئـك  رو ســرِ ز ا ئـر يـنـه

مـجـا و ريـن آ قـا نـو كـر ز ا ئـريـنـه

تـوهـــم بـيــا با قـري نوكـرزائـريـن با ش

خا د م درگا ه آن اما م هـشتمين با ش