به دنبال فراگير شدن نهضت مشروطه ايران و صدور فرمان مشروطيت توسط مظفرالدين شاه قاجار، انتخابات مجلس شوراي ملي انجام گرفت و جمعاً 200 نفر به مدت دو سال به اين سمت انتخاب شدند. از نكات قابل توجه در فرمان‏هاي مظفرالدين شاه كه بر اثر فشار مردم و اوج‏گيري نهضت، مجبور به آن گرديد، اين است كه در دستخط اول، وعده تشكيل مجلس شوراي ملي داده شده بود ولي در دستخط دوم، به دليل خواست مردم، مجبور به دستور تشكيل مجلس شوراي اسلامي گرديد. اين مي‏تواند نشانگر تاكيد مردم و نمايندگان نهضت و صفوف اول مبارزه بر خواسته‏هاي اسلامي باشد كه با كارشكني‏هاي عوامل دربار و فرنگ رفته‏ها، سرانجام در عمل دچار تحريف گرديد. اين انتخابات بر طبق نظامنامه، صنفي بود و طبقات شاهزادگان، اعيان و اشراف، مالكين، بازرگانان، اصناف و علما و طلاب، براي خود در مجلس نماينده برگزيدند. سرانجام اولين جلسه مجلس شوراي ملي، با حضور نمايندگان مجلس، علماي اعلام، شاهزادگان، سفراي كبري و وزراي مختار، ساير بزرگان پايتخت و مقامات حكومتي و اداري در چهاردهم مهر 1285 ش برابر با 18 شعبان 1324 ق در كاخ گلستان تشكيل گرديد. در اين مراسم، شاه عليل و مريض را با زحمت آوردند و بر كرسي نشاندند. وي كه روزهاي آخر عمر را مي‏گذراند، با صداي ضعيف و لرزان گفت: "ده سال است آرزوي اين روز را داشتم، الحمداللَّه كه به مقصود خود رسيدم." پس از آن، انتخابات داخلي مجلس انجام گرفت و كار آن آغاز شد. در اولين دوره مجلس شوراي ملي، هيئتي مأمور تدوين قانون اساسي گرديد و قانون مزبور به اسم نظامنامه سياسي در 51 اصل، تهيه و تنظيم و پس از تصويب نمايندگان به تأييد شاه رسيد. مجلس اول در واقع يك مجلس انقلابي بود و در استقرار اصول عدالت و قطع نفوذ متنفذين و مستبدين اهتمام بسيار نمود.