امشب عزای شمس الشّموس است

جانم رضا جان ، جانم رضا جان - جانم رضا جان ، جانم رضا جان

امشب عزایِ شمس الشّموس است - وقت غروب خورشید طوس است

ای شیعیان شورونوای غربت کیست - ابن الرّضا امشب کنار تربتِ کیست

جانم رضا جان ، جانم رضا جان - جانم رضا جان ، جانم رضا جان

امشب عزادار ابن الرضا شد - چون که زبابا امشب جدا شد

او ازمدینه آمده اندر خراسان - جان دادن بابا کنون گردیده آسان

جانم رضا جان ، جانم رضا جان - جانم رضا جان ، جانم رضا جان

دور از مدینه چون که رضا شد - مشهد برایش کرب و بلا شد

غیر از رضا دور از وطن اینسان که باشد - بی تاب ومهجور از وطن اینسان که باشد

جانم رضا جان ، جانم رضا جان - جانم رضا جان ، جانم رضا جان

آمد به ایران فرزند احمد - نورخدائی آمد به مشهد

این سرزمین از مقدمش مینوسرشت است - درمشهد و بین دو کوه باغ بهشت است

جانم رضا جان ، جانم رضا جان - جانم رضا جان ، جانم رضا جان

او از مدینه چون که جدا شد - یعنی شهیدِ راه خدا شد

او بضعة منّی به گفت احمد آمد - بهر شهادت او به طوس و مشهد آمد

جانم رضا جان ، جانم رضا جان - جانم رضا جان ، جانم رضا جان

در طوس گشته مسموم کینه - با زهر مامون آن بی قرینه

مامون چرا با حضرتش جورو جفا کرد - مسموم از انگور جفا آن بی حیا کرد

جانم رضا جان ، جانم رضا جان - جانم رضا جان ، جانم رضا جان

خورشید دلها در شهر مشهد - خاموش گشته با ظلم بی حد

صحن و سرایش باقری باغ بهشت است - این آستان قدس او مینوسرشت است

جانم رضا جان ، جانم رضا جان - جانم رضا جان ، جانم رضا جان

ازکتاب مجموعه اشعارباقری

روزعزای آن هشتم امامِ ماست

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم - مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

روزعزای آن - هشتم امامِ ماست

رضا رضاجانم - حرف و كلام ماست

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

امام رضامسموم - از زهرمامون شد

جواد او زین غم - گریان ومحزون شد

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

درسر زمینِ طو س - دور ا ز و طن گردید

مسمو مِ ز هرِكین - آن یاسمن گردید

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

آن هشتمین خورشید - كرده غروب از كین

درخا نه یِ مامو ن - از زهرِ آن بی د ین

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

زهرجفا او ر ا - از پا در آورده

شد نوگل زهرا - چو ن یاس پژمرده

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

در گوشه یِ خا نه - آن هشتمین معصو م

برخو د همی پیچید - آن سیّدمظلو م

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

گاهی همی گفتا - نوردو چشما نم

یكدم بیا درطوس - بابا تقی جا نم

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

آمد به بالینش - اندر دم آخر

نوردو چشما نش - آن طیّب و طاهر

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

بنهاد بر دامن - آندم سرِ با با

آن لحظه یِ آخر - شد یاورِ با با

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

بنگر وداعِ آن - فرزند و با با را

درحزن و غم بنگر - اولادِ زهرا را

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

ای باقری امروز - شمس الشِموسِ طوس

چشم ازجهان بسته - ای وای صدافسوس

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

یاسیـّدی مو ل - ا نّا توجّهنا

یا سیـّدی مو لا - ا نّا توجّهنا

مو لا رضاجا نم مو لا رضاجا نم

ازکتاب مجموعه اشعارباقری

دربین حجره ، جان میسپارم

دربین حجره ، جان میسپارم - غیرازجوادم کسی ندارم

یارب رسان برسرِمن اکنون جوادم - در این دیارِغربت اورسد به دادم

باشد جوادم ، اندر مدینه - من در خراسان ، مسمومِ کینه

غیرازجواد و خواهرم کسی ندارم - درحجره دربسته تنها جان سپارم

از زهرمامون ، آزرده گشتم - من همچو لاله ، پژمرده گشتم

درحجرهِ دربسته تنها جان دهم من - جان دررضای حضرت جانان دهم من

معصومه جانم ، آن خواهرِ من - اکنون نباشد ، اندر برِ من

تا که ببیند من چسان ازپا فتادم - در شهرغربت روی خشتی سر نهادم

دل خسته ام از ، رنج زمانه - بربند اباصلت ، درهای خانه

تاهمچوجدم درغر یبی جان سپارم - اندرخراسان من غریبم کس ندارم

آمد جوادش ، اندر کنارش - تا که ببیند ، آن باب زارش

گفتا پدر جان آمدم من درکنارت - اندرغریبی من چسان بینم فکارت

بالین بابا ، آندم نشسته - با حال زار و ، با قلب خسته

راس پدررا برگرفت آندم بدامان - گفتا یتیمم کردی و رفتی پدر جان

اندر غریبی ، شاهِ خراسان - تنها وبی کس ، او میدهد جان

ای باقری بنگر امام هشتمین را - یاد آورد اندر غریبی شاه دین را

ازکتاب مجموعه اشعارباقری